De ochtend kondigde zich bewolkt aan. Het had geregend in het dal maar dat gaf me een goed gevoel want het betekent meestal verse poeder boven! We waren vroeg opgestaan om de drukte voor te zijn en het loonde. Niemand voor ons aan de lift, wat een luxe. Boven aan het Penkenjoch was het in vergelijking met de vorige dagen nagenoeg windstil. Er lag een mooi vers laagje van 5 tot 10 cm maar de wolken hingen soms bijna tegen de grond met een white out tot gevolg: je kon geen relief in de piste zien.... We zetten de kinderen af aan de skischool, die konden nog even lekker warm binnen zitten. Wij gebruikten onze tijd met een beetje op te warmen door de babypiste een aantal keer af te dalen. Om 10u was het afspraak bovenaan. Zoals steeds waren het dezelfde mensen die op zich lieten wachten...2 meisjes uit Ierland. Na nog een rondje babypiste gingen we de blauwe piste aan de overkant te lijf: mooi bochtjes trekken tot onder. De tweede run moesten we zonder stokken afleggen, de kinderen doen alles zonder stokken maar voor ons was het toch weer wat moeilijker: Handen in de lucht bij het rechtdoor gaan en de beide handen op de knie van de dalski bij het draaien...de kenners begrijpen het wel... Ondertussen kwam de zon tevoorschijn en het schouwspel met de wolken in het dal onder ons was prachtig: "gelukkig" staan we af en toe nog een beetje aan te schuiven zodat we ook kunnen rondkijken. Voor we het wisten was het middag, het gevoel was stukken beter dan gisteren...ik ga Peter en Emmy nog moeten gelijk geven :-)
We haalden de kinderen af en aten een broodje buiten op het terras, het was nu volop zon en zalig genieten. Ook de drukte van de voorbije dagen was wat afgenomen. We werden al om 13u terug bij Fredi verwacht voor onze namiddagtoer. We trokken onmiddellijk de afdaling richting Mayrhofen om bij Knorren uit te komen, hier gingen we in tegenstelling tot gisteren rechtsaf om langs meer rode dan blauwe pistes aan het station van de Penkenbahn te komen en dan nog verder naar beneden via een "bijna zwart" stuk (verschrikkelijk steil...) tot aan de zetellift. Terug omhoog tot Knorren waar we een rustpauze hadden en wat bijpraatten met Fredi over de omgeving en zijn hut in de zomer. Dan weer verder via de blauwe piste tot de Horberg om de de 8-zitjes lift van de Tappenalm omhoog te gaan. Dan weer die mooie brede blauwe piste (zie gisteren!!) naar de Mittertret om dan weer de 6-lift omhoog te nemen langs de adembenemende Harakiri-piste: de steilst geprepareerde piste van Europa: 78%... Via een rode en blauwe piste kwamen we zo terug bij de ankerlift om dan omhoog weer aan de skischool uit te komen. Een prachtige toer, dankzij Fredi die steeds maar weer onze grensen poogt te verleggen en daar ook in slaagt! Het was zeker niet altijd makkelijk met soms steile hellingen en steile stukken die we moetsen oversteken wat zeker ook niet makkelijk is, zelfs een stukje ongeprepareerde piste zat erbij. Boven aangekomen hadden we nog de tijd om de blauwe piste eens te doen en de kinderen in actie te zien. Bij het uitdoen van de ski's merketen we pas hoe moe we wel waren...
Een snelle sauna doet wonderen...van waar kwamen toch al die blauwe plekken??? Vanavond zijn we dan nog lekker samen met Heiko gaan eten, een gezellige afsluiter van een meer dan geslaagde dag en terwijl ik dit schrijf hoor ik alleen nog slapende geluiden... Welterusten!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten