Bij het opstaan zag het er al bewolkt uit, geen vriestemperaturen deze maal in tegenstelling tot gisteren. Vandaag was het terug ernst met de les, we gingen ons inschrijven om nog 3 dagen skischool te volgen alsook de kinderen. Toen we in Finkenberg aankwamen bleek de lift nog niet te werken: op de skischool werd het meteen duidelijk, er stond teveel wind en misschien ging de lift niet eens open... Geen 10 minuten later trok hij zich toch op gang, gelukkig maar... Heiko ging vandaag met Nederlandse vrienden een toer maken op de ski, wij naar de les.
Het aanschuiven was wat beter, vooral omdat we beter op tijd waren, de file na ons moet nauwelijks overzienbaar geweest zijn.
Boven stond een snijdende wind, echt aangenaam was het niet. Ons materiaal bleef zoals steeds achter aan de skischool, wel makkelijk dat we niet met alles steeds naar boven moesten sleuren! Arne en Jens moesten nu ook naar de skischool, zelfs voor ons was dat een beetje beangstigend. Je moet ze achterlaten in een omgeving waar je zelf nauwelijks mee vertrouwd bent en ze spreken dan nog geen Duits...Wonder boven wonder is het hen zeer goed bevallen, ondanks het feit dat ze niet eens samen zaten.
Wij werden in een groepje met in totaal 8 personen ingedeeld en kregen Fredi toevertrouwd, een getaande inboorling die in de zomer huttenwacht is. Het was direkt bochtjes maken geblazen. Zich weinig aantrekkend van de moeilijkheidsgraad in onze ogen, trok hij nagenoeg meteen de blauwe piste op met ons. De wind had al wel zijn werk gedaan en alle verse sneeuw was al lang van de piste geblazen: alleen de harde sneeuwlaag bleef over en als beginneling is dit toch wel wat moeilijker. Toen we bij de tweede afdaling nog wat verder gingen, kwam mijn eerste valpartij al en toen ik ook nog eens een half uur stond aan te schuiven aan de ankerlift omdat het drummen mij duidelijk minder afgaat dan alle anderen, was de goesting ver te zoeken. Gelukkig bracht de middagpauze redding. Dit was niet echt fun geweest...
Het verhaal van de kinderen en het feit dat zij het leuk hadden gehad beurde ons op en ook de soep en het broodje deed wonderen.
In de namiddag trok Fredi alle registers open: hij bleef maar verder en verder gaan en er was geen andere keuze dan te volgen. We moesten zelfs een aantal keer een rode piste kruisen of een stukje afdalen...de bibber sloeg meermaals in de benen: grensverleggend is het zeker...
Een aantal blauwe plekken later stonden we op de plaats waar de gondel van Mayrhofen naar boven kwam, dat was toch al een heel eind verder...we hadden ruim 30 minuten aan een stuk door geskied. Nu hadden we wel wat liften te nemen om terug te geraken en eentje om een moeilijke rode piste te ontwijken, bergaf notabene, vertel het nooit verder aan een ervaren skier!
Er volgde nog een prachtig stukje blauwe piste en toen we terug bij af waren, was de tijd ook weer voorbij. Nog een laatste valpartij bij het uitstappen van de gondel en de skiles zat er op.
We pikten de kinderen op die heel enthousiast waren en gingen terug naar het groene dal. Morgen een nieuwe dag!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten