Woensdag 16 juli 2008
We stonden op met een zalig zonnetje, een zeldzaamheid deze zomer dus maar meteen van profiteren om een dagtochtje in te lassen. We reden met de wagen tot Hintertux, hier kan je kostenloos de wagen in de ondergrondse garage kwijt, hij blijft lekker koel op die manier, je moet hem wel voor 17u30 terug ophalen.
Een ticketje Sommerbergalm enkel kost voor een volwassene 7 Euro, de kinderen, allen 8 of jonger gingen gratis. We hadden nog geen Zillertal Activ Card aangeschaft omdat de weersvoorspellingen niet te best waren, anders is dit stuk van de kabellift naar de gletscher inbegrepen.
Rond 10u45 stonden we boven, nog een korte sanitaire stop geplaatst en dan onderweg. We klommen via de “326” naar boven.
De lucht was staalblauw en de orchideeënpracht weer overweldigend.
Het was de eerste echte dagtocht voor Ferre en hij klom prima mee.
Na een korte tussenstop...
...bereikten we rond 13u het Spannagelhaus op 2531m.
De grotten lieten we voor wat het was, de kinderen hadden voldoende aan de kleine speeltuin en het uitzicht boven en iedereen genoot.
Om niet langs dezelfde weg naar beneden te moeten, namen we de “526” richting Hintertux,
een lange (1050m) maar wondermooie afdaling langs de verschillende watervallen die van de Hoher Riffler naar beneden kwamen.
Druk in de weer om de “Kleiner Kumerbach” mooi op de foto te krijgen vanop een brugje, glipte mijn stafkaart vanonder mijn arm en kwam in het kolkende water van de rivier terecht. De welgemeende vloek was mijlenver te horen. Ik ben nogal een kaartenfreak, vandaar…De linkeroever was zeersteil en ca 4m hoog, langs rechts probeerde ik dan maar om een kijkje te nemen of mijn kaart al dan niet ergens was blijven hangen en inderdaad, ongeveer 50m lager bleef ze hangen in een draaikolk langs de linkeroever, mede doordat ze nog in het plastic omhulsel zat. Maar ja, hoe geraakte ik daar? Eerst met de staart tussen de benen de rest van de familieleden ingelicht, waagde ik een poging om via de rechter oever een opening naar benden te vinden. Dat lukte maar ik kwam bij de rivier nog eens 30m verder dan waar de kaart dreef en langs de oever was er geen enkele mogelijkheid om terug omhoog te raken. Dan maar het water overgestoken via enkele platte stenen onder water. Nog steeds was ik geen stap dichterbij. Teneinde raad trok ik bergschoenen en kousen uit en waagde me in het koude snelstromende water schuin naar de overkant om dan nog een stuk langs het water tot bij de kaart te raken. Deze missie bleek de juiste te zijn en de kaart kon worden gered tot grote vreugde van mezelf.
Na een kwartiertje zonnen was ze zelfs nog in opmerkelijk goeie staat en we zetten de tocht verder naar beneden langs nieuwe watervallen tot in Hintertux.
Een mooie wandeling en een echte aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten